ขะมักเขม้น หมายถึง [ขะมักขะเม่น, ขะหฺมักขะเม่น] ก. ตั้งใจทําอย่างรีบเร่งเพื่อให้แล้วเสร็จไป, ก้มหน้าก้มตาทํา, เขม้นขะมัก ก็ว่า.
ว. เปรอะเปื้อนมอซอ.
น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ก. ขยับเข้าไปทีละน้อย ๆ, กระยิก ก็ว่า.
ก. ดันเข้าไปทีละน้อย ๆ; ยุหรือหนุนส่ง.
[-ขะแหฺย่ง] ก. กระเย้อกระแหย่ง, เขียนเป็น เขย้อแขย่ง ก็มี.
ก. ตําเบา ๆ, ตําแซะ ๆ; เอาไหล่กระแทกเข้าไป.